مربی و تربیت

معرفی کتاب مربی و تربیت

کتاب مربی و تربیت، سلسله بحث‌های تمام شد‌ه‌ای است که در مرکز تربیت معلم، از نیمه‌ی دوم سال 1359، در زمینه‌ی تعلیم و تربیت اسلامی آغاز شد. در آن زمان که محیط‌های دانشگاهی دستخوش انقلاب فرهنگی بودند، طبعا ذهن و فکر دختران و پسران دانشجو و معلمان، درصدد بازیافتن نقاط اساسی جدایی فرهنگ اسلامی از فرهنگ‌های غربی بود؛ از این رو ترجیع بند سخن و تکیه‌گاه کلام، انقلاب فرهنگی و مقدمات و اسباب و نتایج و آثار آن بوده است.

مهم‌ترین ویژگی این بحث، ملاحظه‌ی رابطه‌ی طولی بین مسائل و بازگرداندن کثرت فرعی به وحدت اصلی است. عالم متفکر و حکیم الهی، مرحوم آیت‌الله حائری شیرازی در این سلسله بحث‌ها به مبانی، اصول و روش‌های تربیت دینی و قواعد رابطه‌ی بین مربی و متربی می‌پردازند و با ژرف‌نگری منحصربه‌فردی خویش، دُرر گران‌بهایی را از قرآن و روایات صید کرده و عرضه می‌نمایند که در نوع خود بدیع و از مصادیق تولید علم در حوزه‌ی علوم انسانی و علوم تربیتی به حساب می‌آید. مباحث این کتاب می‌تواند مورد استفاده‌ی معلمان، مربیان، والدین و تمام فعالان حوزه تعلیم و تربیت قرار گیرد.

درباره نویسنده کتاب مربی و تربیت

نویسنده محمد صادق حائری شیرازی معروف به محی‌الدین حائری شیرازی، در سال 1315 در شهر شیراز چشم به جهان گشود. پدر ایشان عبدالحسین زاده‌ی کربلا و مادرش منسوب به صفی‌الدین اردبیلی است. ایشان تحصیلات خود را در مدرسه منصوریه، محمودیه و مدرسه آقا باباخان شیراز گذراندند. از سال 1335 به تحصیل حوزوی در شیراز مشغول شده و چندی بعد به قم مهاجرت کردند. از سال 1350 در مقام استاد به تدریس دروس اعتقادی و مباحث جامعه‌شناسی و تربیتی در حوزه علمیه پرداختند.

برخی از آثار مکتوب ایشان شامل:

• انسان الهی
• با علی در صحرا
• نحوه زمین‌خواری
• راه رشد
• نماز
• سلوک آهنین

بریده‌ای از کتاب مربی و تربیت

در بخشی از کتاب مربی و تربیت، اینطور می‌خوانید:

"...تفاوت مهم در لشکر امام حسین علیه السلام و ابن سعد این است: لشکریان ابن سعد اگر بخواهند برگردند، تیربارانشان می‌کنند که چرا دررفتید؟ ولی امام، شب‌هنگام به لشکریانشان می‌گویند: چرا نرفتید؟ الان در جنگ عراق و ایران، اگر نیروهای عراقی بخواهند پشت کنند تیربارانشان می‌کنند؛ اما افراد ایرانی گریه می‌کنند که چرا ما را به جبهه نمی‌فرستید. اساس انقلاب این است که رشد و فهم درک عمومی پشتوانه‌ی حرکت باشد. انقلابی که بر آرزوهای اصیل و عقل و قلب انسان دارد، نه در هوا و هوس انسان، این انقلاب پیروز می‌شود؛ چون منبع این انقلاب، خودش در حال تراوش است و به بن‌بست کشیده نمی‌شود؛ اما اگر آمدید مردم را با فشار به کاری واداشتید، بعد این مأموران بالای سر آن‌ها را چگونه نظارت می‌کنید؟

مأمور بالای سر آن‌ها را از کجا می‌آورید؟ پیوسته باید ناظر و فوق ناظر داشته باشید. مثل سازمان‌های اطلاعات و ضد اطلاعات و سازمان مافوق آن‌ها.."